ΧΡΗΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΧΡΗΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, ὁ Μωάμεθ παροικήσει ἐν τὴ αὐλὴ τοῦ Βύζαντος, καὶ στήσει τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἐν αὐτῇ δυὸ νυχθήμερα καὶ μίαν ἡμέραν καὶ δὶς δύο ὥρας νυχτερινᾶς, ὑπολειπούσης τῆς ἠμισείας ὥρας. Καὶ ἐν μὲν τοῖς δυσὶ νυχθημέροις οὒχ ἔξει ἐπίθετα οἰκεία, ἐν δὲ τῇ ἡμέρα ἔξει δύο. Ὧν πρῶτον μὲν τὸ μεῖζον, εἴτα δὲ τὸ ἔλατον μέχρι τῶν τριῶν ὡρῶν τῶν νυκτερινῶν βασιλεύσει, καὶ τῆς ἠμισείας ὥρας. Καὶ ἔσται ἐν τῇ τρίτη ὥρα ἐμφανὴς ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ. Τὸ γὰρ διποὺν π: ταραχθέν, περτοβόλω θυμῶ πατάξει μικρὸν τὸ δίκερον ἅ. Καὶ ἔσονται τὴ αὐτὴ ὥρα ἐκείνη οἱ ἄνθρωποι δίγλωσοι. Ληγούσης δὲ τῆς ἠμισείας ὥρας τῆς νυκτερινῆς, γεννήσονται μονόγλωσσοι. Τὸ γὰρ δίκερον :α: ἡττηθὲν κατὰ κράτος ὑπὸ τοῦ :π:, ἄκερον μένει, καὶ ὄμμα ἢ ὄμικρον, ὡς ἢν ἀπ' ἀρχῆς. Μεταβληθὲν δὲ νυστάξει ἐκ τοῦ πολλοῦ καμάτου, καὶ φθέγξεται τῇ ἐπτάλοφω μετὰ τελευταίου ἀσπασμοῦ τάδε. Ἰδοὺ ἐγὼ ἐνύσταξα καὶ πορεύομαι εἰς τὴν κλίνη μου ἵνα κοιμηθῶ, σοὶ δὲ εἴη ἡ νῦξ πανσέληνος ἵνα ἀγρυπνῆς. Τούτων δὲ γενομένων, ἐγερθήσεται πόλεμος ἐμφύλιος, καὶ ἀπολεσθήσεται πᾷς ὁ λαὸς ὁ ἄπιστος. Καὶ τότε ξυπνήσει ὁ ἅγιος βασιλεύς, ὁ ἐν ἀρχὴ μὲν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τὸ Ἰ, ἐν δὲ τῷ τέλει τὸ ς ἔχων, ἃ σημαίνουσι σωτηρίαν. Καὶ σώσει τὰ πρόβατα αὐτοῦ κηρύττων αὐτοῖς τὸ α: καὶ τῷ ω: ἄπερ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔχει. Καὶ στήσει τὴν βασιλεία αὐτοῦ ἐν νυχθημερὸν καὶ ἐν τέταρτον τῆς ὥρας. Ὡς ἐκ τῶν στοιχείων τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἀριδήλως δείκνυται.

Προφητεία Aγίου Ταρασίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Αυτός ο άγιος διέπρεψε στον θρόνον της Κωνσταντι­νουπόλεως το 784 και συνεκάλεσε      

    την 7ην Οικουμενικήν Σύνοδον κατά το έτος 787. Έκοιμήθη το 806.

Κείμενο.

«...Τούτου γενομένου εγερθήσεται πόλεμος εμφύ­λιος, και απολεσθήσεται πας ο λαός ο άπιστος. Και τότε εξυπνήσει ο ‘Αγιος Βασιλεύς ο εν αρχή του  ονόματος αυ­τού Ι και εν τω τέλει Σ,..».

Εδώ επισημαίνεται η αγριότητα του εμφυλίου πολέ­μου, όπως και οι προγενέστεροι πατέρες είπαν, καθώς και ο μέλλων να βασιλεύση προκεχειρισμένος από τον Θεό, του οποίου το όνομα θα είναι Ιωάννης.

Χρησμοί Λέοντος του Σοφού         .

Ο Λέων ο Σοφός ήτο Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου, υιός του Βασιλείου του Μακεδόνος  (886-912). Ασχολήθη­κε με ποιητικά και ηθοπλαστικά συγγράμματα και θεο­λογικάς μελετάς, έγραψε δε και προφητικά διάφορα, λε­γόμενα χρησμούς.         

Κείμενο.

Περί του θρυλουμένου πτωχού και εκλεκτού βασι­λέως, του γνωστού και άγνωστου, του κατοικούντος εν τη άκρα της Βυζαντίδος. Ο αληθινός βασιλεύς, ον εδίωξαν της οικίας αυτού οι άνθρωποι... εις το τέλος των  Ισμαηλιτών αποκαλυφθήσεται... εν ημέρα Παρασκευή, ώρα τρίτη... αποκαλυφθήσεται... Ο μέλλων Αποκαλυφθήναι διά τόξων καΙ σημείων φανήσεται. ενηχηθή παρά του ορωμένου αγγέλου του Αποκαλυφθέντος, ως ανθρώπου λευκοφόρου ευνούχου, καΙ εις το ους αυτού είπη, αυτού καθεύδοντος, και της δεξιάς αυτού λαβόμενος είπη.                                      

 ‘Εγειραι ο καθεύδων και ανάστα... και επιφαύσει σοι οΧριστός. Προσκαλείται γάρ σε του ποιμαίνειν λαόνπεριούσιον· και εκ δευτέρου αυτώ είπη· έξελθε ο κεκρυμμένος, μηκέτι κρυπτού, πολλοί σε ζητούσι... και εκ τρί­του δώσει αυτώ πλάκας λιθίνας, εν αις εγκεχάρακται εντολαί δύο· εκδικήσαι και εθνοποιήσαι χρηστά· και ασέβειαν εκδιώξαι και τους σοδομιτικά έργα ποιούντας πυρικαύστους ποιήσαι· ωσαύτως και τους κακούς ιερείς εκ του ιερού εκδιώξαι και τους άξιους εις το θείον αποκαταστήσαι. ‘Εχει δε ούτος σημεία. Ο όνυξ του μεγάλου δα­κτύλου του δεξιού ποδός τήλωμα έχων... και σταυρούς πορφυρούς έχων επί τας δύο ωμοπλάτας... το δε όνομα του βασιλέως κεκρυμμένον εν τοι έθνεσι... Επιθήσει Κύ­ριος την χείρα αυτού επί την κορυφήν αυτού... Εν ταις ημέραις εκείναις θλιβήσονται οι άνθρωποι και δώσουσι τα πρόσωπα αυτών επί της γης, και χουν πάσουσιν επί τας κεφαλάς αυτών, και βοήσουσι προς Κύριον τον Θεόν του ουρανού και της γης, και τότε εισακούσεται Κύριος τας δεήσεις αυτών και θήσει τα ώτα επί τους κατοικούντας την γην, και αποστελεί τον αρχάγγελον αυτού σχήματι ανθρώπου και αυλισθήσεται εν ταις νήσοις. Και ευρήσει τον άγιον αυτού, τον ειλημμένον παρ' ουδενός βλεπόμενον και παρά μηδενός γνωριζόμενον... ο τοις πάσι σκο­τεινός καί αφανής, τω δε Θεώ και εαυτώ φανερός· εκ μοί­ρας δουκικής και εκ γένους βασιλικού καταγόμενος... και άγιος τω Κυρίω... Αποκαλύψει ο Θεός και εμφανίσει και χρίσει αυτόν έλαιον εις τα τέλη των ημερών... Αποκαλυφθήσεται δε ούτως· φανήσεται γαρ αστήρ ημέρας τρείς, και νυκτός ώρας γ' μέσον της πόλεως έως (χαραυ­γή) της μητρός του Υψίστου, ο δε αστήρ ουκ έστιν εκ των πλανητών, αλλ' ή ως εμφαίνει εις την σωτήριον γέννησιν του Χριστού. Και κήρυξ βοών τρανώς εν ταις τρισίν ημέραις ανακαλών και   ανακαλύπτων τον ελπιζόμενον. Τότε ο δήμος ορών και ακούων την του κηρύγματος βροντώδη φωνήν εκπλαγήσονται. Και εξεστηκότες άμα τη χαρά και τω φόβω  βοήσωσιν αγνοείν τον ελπιζόμενον. Τότε δρώντων πάντων και το Κύριε ελέησον θερμώς ε­κτενώς βοώντων και τα μέτωπα αυτών εις γην κρούσαντες και χουν εις τας κεφαλάς αυτών πάσαντες και στενάξαντες και δάκρυα χύσαντες διά την επιούσαν αυτοίς θλίψιν, παρακληθήσεται το Θείον και ευμενώς δέξεται τηνδέησιν αυτών, και ιλέω όμματι επιβλέψει επί τους κατοικούντας την γην διά τους καταλειφθέντας τότε εκλε­κτούς γνωσθήσεται ο εκλεκτός. Οραθήσεται εν τω ουρανώ νεφώδες στερέωμα του ηλίου έχον μέγεθος ώσπερ άλωνος θερινής αλωόντων βοών εξ· κάτωθεν κρεμασθήσεται σταυρός, ευωνύμως δε του σταυρού του πορφυρού, εκτεταμένον τόξον, οίον διέθετο τοις πατράσιν ημών εις διαθήκην αιώνιον, αγνοούντων δε πάντων τον ελπιζόμε­νον, ανακλασθήσεται το τόξον διά του νοτιαίου μέρους ό εστίν ευτελούμενον εν τω ειλήματι του ουρανού και δειχθήσεται τη θέσει της καλιάς του αληθινού βασιλέως. Τό­τε οι λαοί δόντες δόξαν τω Θεώ  δρομαίως σπεύσουσι επί το άκρον του τόξου· καί λαβόντες τον πολύτιμον και γηραιόν  ανακτορίδην  μετά  λαμπάδων  και  βαΐων  και ωφραδών ότι ποικίλως φέρουσι αν αυτόν εν τη μεγάλη Σιών... Και κήρυξ βροντοφωνών και μη φαινόμενος, από του ουρανού προς τον λαόν είπη· αρεστός υμίν ούτος έστι; Τότε λήψεται πάντας φόβος και τρόμος και έκστασις εις την του κηρύγματος, βροντιαίαν φωνήν. Και είθ' ούτως τύπτοντες τα στήθη μετά δακρύων και στεναγμών τας χείρας εις τον ουρανόν άραντες είπωσι; Ναι Κύριε, ό­τι συ έδωκας αυτόν, αρεστός ημίν, και προσκυνήσαντες αυτόν ανάξουσιν αυτόν εις την μεγάλην Σιών. Και προσευξάμενος και σφραγίσας τας Πύλας ανοιχθήσονται... οι δε εκείσε όντες φύγωσι μετά πολλού φόβου, και προσευξάμενοι αναβιβάσαντες εφ' υψηλού τόπου καλέσουσιν αυτών βασιλέα... Και ούτως άξουσιν εν τω παλατίω νυκτός και αλλοιωθήσονται τα σημεία. Οδηγήσουσι δε αυ­τόν δύο άγγελοι εν ομοιώματι ανθρώπου λευκοφόρου ευνούχου· και εις τα ώτα  αυτού λαλήσουσι  τι  μέλλειν πράττειν»

 «Ουαί σοι πόλις επτάλοφε, όταν το εικοστόν στοιχείον ευφημίζεται εις τα τείχη σου.

 Τότε ήγγικεν η πτώσις και η απώλεια των δυναστών σου, και των εν αδικία κρινόντων, ος έχει τους δακτύλους αυτού δρεπανωτούς ο έστι δρέπανον της ερημώσεως καί έν τω Ύψίστω βλασφημία».

     Και αυτή η προφητεία είναι συνέχεια των προγενε­στέρων. Αν και εγράφη σε διάφορον χρόνον και υπό άλ­λου, περιέχει όμως λεπτομερέστερα την θείαν παρέμβασι στην κατάπαυσι του πολέμου και στην ανακάλυψι και προβολή του μεγάλου αναμορφωτού της βυθισμένης τότε κοινωνίας. Ο μέγας τούτος άρχων πιστεύεται ότι δεν θα είναι γέννημα της δικής μας γενεάς, αλλά ευρίσκεται κρυμμένος υπό της κρείττονος του Θεού προνοίας, γιά να φανερωθή στην ώρα και στον καιρόν αυτό, και αυτόν δεν θα είναι παράξενο, επεί και «τω Θεώ πρέπει των θαυμά­των τα παράδοξα». Στο πρόσωπο του μυστηριώδους αυ­τού αρχοντος δεν θα υπάρχουν, όπως φαίνεται, μόνον αν­θρώπινες ικανότητες διοικητικές, αλλά και υπερφυσικές,  όπως στούς παλαιούς εθνάρχες και προφήτες, όπως στον Μωϋσή, διότι μόνον έτσι θα μπορέση να αναμορφώση την χαώδη παγκόσμια κατάστασι.

Δεν έρχεται ο προκεχειρισμένος αυτός χρηστός του Κυρίου ως ένας απλός άνθρωπος «άρχων» ή ως ένας απότους παλαιούς προφήτας, γιά να υποστή την ανθρώπινη κριτική και καταδίκη, αλλά σαν πρόδρομος του μέλλον­τος να έλθη «μετά δόξης κρίναι ζώντας καί νεκρούς».‘Ερχεται μετά παρρησίας, ως απεσταλμένος υπό του έχοντος επί πάντων την εξουσία, γιά να επιβάλη την θείαβουλή, να εφαρμόση το θείον θέλημα και να κάμη την εκδίκησι των υιών του πονηρού, που επί τόσον κατατυράν­νησαν τους πιστούς. Σαν τα ζιζάνια της παραβολής απέπνιγαν αυτοί τον σίτον, του Θεού μακροθυμούντος έως της ημέρας του θερισμού, που ο καθένας θα πάρη την κα­τάλληλη θέσι κατά τα έργα του.

Προφητεια του Λέοντος του Σοφού

«Σχετικά με το θρύλο του φτωχού κι εκλεκτού βασιλιά του γνωστού κι αγνώστου, που κατοικεί στα σύνορα του Βυζαντίου…. Αυτός είναι ο αληθινός βασιλιάς που τον έδιωξαν από το σπίτι του οι άνθρωποι…. Θα αποκαλυφθεί στο τέλος των Τούρκων (Iσμαηλιτών) ημέρα Παρασκευή, ώρα 3η.Αυτός πρόκειται να αποκαλυφθεί στο μέλλον και να φανερωθεί με θαυμαστά σημεία. Ένας άγγελος που αποκαλύφθηκε σαν λευκοφορεμένος ευνούχος θα τον πλησιάσει, ενώ κοιμάται, και θα του πει στο αυτί: «Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι και σήκω πάνω, γιατί ο Χριστός σε προσκαλεί για να ποιμάνεις τον περιούσιο λαό». Κι έπειτα από λίγο θα του πει για δεύτερη φορά: «Βγες έξω εσύ ο κρυμμένος και μην κρύβεσαι, γιατί σε ζητούν πολλοί»…. Ύστερα θα του δώσει πέτρινες πλάκες πάνω στις οποίες θα έχουν χαρακτεί δύο εντολές: Να εκδικηθεί, να φέρει στο έθνος τα χρηστά, να διώξει την ασέβεια, να καταστρέψει αυτούς που κάνουν αμαρτωλές κι αισχρές πράξεις. Επίσης να διώξει από το ιερό τους κακούς ιερείς και να αποκαταστήσει τους άξιους ως προς το θείο. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια χαρακτηριστικά. Το νύχι του μεγάλου δακτύλου του δεξιού ποδιού έχει ένα εξόγκωμα… πάνω στις δύο ωμοπλάτες του υπάρχουν πορφυροί σταυροί… και το όνομα αυτού του βασιλιά είναι κρυμμένο μέσα στα έθνη… Ο Κύριος θα τοποθετήσει το χέρι του πάνω στο κεφάλι αυτού του ανθρώπου. Εκείνες τις μέρες θα στενοχωρηθούν οι άνθρωποι, θα πέσουν με τα πρόσωπα τους πάνω στη γη, θα ρίξουν χώμα στα κεφάλια τους και θα φωνάξουν προς τον Κύριο, τον Θεό του ουρανού και της γης. Τότε ο Κύριος θα εισακούσει τις προσευχές τους και θα στρέψει τα αυτιά Του σ’ αυτούς που κατοικούν στη γη. Και θα αποστείλει τον αρχάγγελο του με τη μορφή ανθρώπου κι αυτός θα κατοικήσει στα νησιά. Και θα βρει αυτόν τον άγιο, αυτόν που μιλά, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον δει και να τον γνωρίσει…. Αυτός θα είναι αόρατος για τους πολλούς και ορατός από τον Θεό. Θα προέρχεται από αρχοντική γενιά και θα κατάγεται από βασιλικό γένος…. Ο Θεός θα τον φανερώσει αυτόν και θα τον χρίσει με λάδι στα τέλη των ημερών… Έτσι αυτός θα αποκαλυφθεί. Θα φανεί για τρεις μέρες στον ουρανό το λαμπρό αστέρι της μητέρας του Υψίστου στις 3 η ώρα τη νύχτα στη μέση της πόλης τα χαράματα. Αυτό το αστέρι δεν προέρχεται από τους πλανήτες, αλλά μοιάζει μ’ αυτό που φάνηκε στη σωτήρια γέννηση του Ιησού Χριστού. Ένας κήρυκας φώναζε δυνατά τρεις μέρες προσπαθώντας να ανακαλύψει και να καλέσει αυτόν στον οποίον στήριζαν τις ελπίδες τους. Τότε ο λαός βλέποντας και ακούγοντας τη βροντώδη φωνή του κηρύγματος έμεινε έκπληκτος. Και ξεσηκώθηκαν και ήταν συγχρόνως φοβισμένοι και χαρούμενοι. ¶ρχισαν να φωνάζουν αγνοώντας αυτόν, στον οποίον έτρεφαν τις ελπίδες τους. Τότε έβλεπες όλους τους ανθρώπους να φωνάζουν δυνατά και με θέρμη το Κύριε Ελέησον, να χτυπούν τα μέτωπα τους στη γη, να ρίχνουν χώμα στα κεφάλια τους, να αναστενάζουν και να κλαίνε για την επικείμενη θλίψη τους. Παρακαλούσαν τον Θεό να δεχθεί με ευμένεια τη δέηση τους και να ρίξει το φιλεύσπλαχνο μάτι Του στους κατοίκους της γης, ώστε να μπορέσουν οι εκλεκτοί που έμειναν να αναγνωρίσουν τον εκλεκτό του Θεού. Θα φανεί στον ουρανό ένα σύννεφο γύρω από τον ήλιο που θα έχει το μέγεθος αλωνιού, που το αλωνίζουν το καλοκαίρι με τα βόδια και κάτω απ’ αυτό θα κρέμεται ένας σταυρός. Στα αριστερά του σταυρού του πορφυρού θα βρίσκεται τεντωμένο τόξο, που τέτοιο διέθεταν οι πατέρες μας στην αιώνια διαθήκη, χωρίς όλοι να γνωρίζουν γι’ αυτό που έλπιζαν. Τότε το κάτω μέρος του τόξου θα ανοίξει τον ουρανό και θα δείξει τη θέση του αληθινού βασιλιά. Οι λαοί, αφού δοξάσουν τον Θεό, θα τρέξουν γρήγορα στο άκρο του τόξου και θα πάρουν τον πολύτιμο και ένδοξο βασιλιά με λαμπάδες, βάια και τραγούδια και θα προσπαθήσουν με διάφορους τρόπους να τον φέρουν στη Κωνσταντινούπολη. Θα βροντοφωνάξει απ’ τον ουρανό ένας κήρυκας που δε θα φαίνεται προς το λαό και θα τους πει: “Σας είναι αυτός αρεστός;” Τότε όλοι θα τρομάξουν καν θα πέσουν σε έκσταση από τη φοβερή φωνή του κηρύγματος. Έπειτα θα χτυπούν τα στήθη τους με δάκρυα και στεναγμούς, θα υψώσουν τα χέρια τους στον ουρανό και θα πουν: «Ναι Κύριε, επειδή εσύ μας τον έδωσες αυτόν, μας είναι αρεστός». Αφού τον προσκυνήσουν αυτόν, θα τον οδηγήσουν στη Κωνσταντινούπολη. και αφού προσευχηθεί, όλες οι σφραγισμένες πύλες θα ανοιχθούν… Αυτοί που βρίσκονται εκεί θα φύγουν φοβισμένοι. Αφού προσευχηθούν κι ανεβούν σε κάποιο ψηλό μέρος θα τον ανακηρύξουν βασιλιά… Κι έτσι θα τον οδηγήσουν τη νύχτα στο παλάτι και θα χαθούν όλα τα σημεία. Αυτόν θα τον οδηγήσουν δύο άγγελοι με τη μορφή λευκοφορεμένου ευνούχου και θα του μιλούν στα αυτιά για το τι πρέπει να κάνει στο μέλλον». Μήπος η παραπανω προφητεία μηλά για τον Πολέμαρχο του Θεού;

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος ἐπαναστατήσονται οἱ Ἀγαρηνοὶ καὶ περικυκλώσουσι τὰ τείχη τῆς Πόλεως Βυζαντίου, καὶ συναχθήσονται πάντα τὰ Ἔθνη ἐν αὐτῇ καὶ Ἑπτάλοφος στρέφει τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἐπὶ τὴν δύση τοῦ ἡλίου καὶ οὐαὶ Σοὶ Ἑπτάλοφε, ἐκ τῆς τοιαύτης ὀργῆς, ὅταν κυκλωθεῖς ὑπὸ στρατοπέδου πολλοῦ καὶ κυριευθεῖς ὡς διὰ μικροῦ πράγματος, καὶ τὰ ὡραῖα σου τείχη πεσοῦνται ὡσεὶ καλιά, καὶ πατήσει τὸ μειράκιον ἐπὶ Σὲ χαλινῶ, τὸ σκῆπτρον θήσει, καὶ ἐν αὐτῷ οὐ μένει καὶ βάλει τᾶς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὰ Ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια, καὶ τὰ Ἅγια ἀποκρούσουσι καὶ τρώσουσι τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπωλείας, καὶ μετὰ ταῦτα ἐγερθήσεται ὁ ὄφις ὁ κοιμώμενος καὶ πατάξει τὸν κόρακα, καὶ τὸ διάδημα αὐτοῦ, ἀνακολπωσάμενος, καὶ μεγαλυνθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, πρὸς μικρόν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς ἀπωλείας στηρίξαντες δώσι τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἐπὶ τὴν δύση τοῦ ἡλίου, καὶ οὕτω δώσει ὁ ὄφις ὁ κοιμώ-μενος θάνατον ὅσιον, καὶ κρατήσει ἐπὶ Ἑπταλόφου τὸ Ξανθὸν γένος, ἔξ ἢ πέντε, καὶ φυτευθήσονται ἐν αὐτῇ λάχανα, καὶ φάγονται ἐξ αὐτῶν πολλοὶ εἰς ἐκδίκησιν τῶν Ἁγίων, κρατήσουσι δὲ ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν προνοητὲς τρεῖς, καὶ δύσει (ὀδεῖναι) ὁ προφητεύων, καὶ μετὰ τοῦτο ἐγερθήσεται αὐτόνομος, καὶ μετὰ τοῦτον ἕτερος λύκος ἀγριώδης, καὶ δείρωσι τοὺς Ἰσμαηλίτες, καὶ διώξουσιν αὐτοὺς ἕως Κολωνίαν, καὶ ταραχθήσονται καὶ τὰ καθήμενα Ἔθνη, ἄτινα εἰσὶ ἐπὶ τὰ βόρεια μέρη, κινήσουσι μετὰ μεγάλης βίας καὶ δριμύτητος θυμοῦ, καὶ χωρισθήσονται εἰς τέσσαρας ἀρχάς, καὶ ἡ μὲν πρώτη χειμάσει εἰς Ἔφεσον, ἡ δὲ δευτέρα εἰς τὰ Μελάγια, ἡ τρίτη ἐν Ἀκροκάμπῳ ἠγοῦν εἰς τὴν Πέργαμον, καὶ ἡ τετάρτη εἰς Βιθυνίαν, καὶ σωρεύσουσι ξύλα πολλά, καὶ καταπατήσουσιν αὐτῆς τὰ ὅρια, τότε ταραχθήσονται τὰ ἔθνη καθήμενα ἐπὶ Νότου γωνίας, καὶ ἐγερθήσεται ὁ Μέγας Φίλλιπος μετὰ γλωσσῶν δεκαοκτώ, συναχθήσονται ἐν τῇ Ἐπταλόφω, καὶ συγκροτήσουσι πόλεμον, οἷς οὐ γέγονε πώποτε, καὶ δραμούσιν εἰς τὰς ἐμβολᾶς καὶ εἰς τὰς ρυμᾶς τῆς Ἑπταλόφου, καὶ ὁ φόνος τῶν ἀνθρώπων ὡς ποταμὸς κινήσει, καὶ θολωθήσεται ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ αἵματος ὡς τὰ βάθη τῆς ἀβύσου. Τότε ὁ βοὺς βοήσει καὶ ἡ ξηρόλαφος θρηνήσει, καὶ τότε σταθώ-σιν οἱ ἵπποι, καὶ φωνὴ ἐξ οὐρανοῦ κράξει, στῶμεν, στῶμεν, εἰρήνη ὑμὶν ἀρκεῖ ἡ ἐκδίκηση αὔτη ἐπὶ τοὺς ἀπειθεῖς καὶ ἀνηκόους, καὶ ἀπέλθετε ἐπὶ τὰ δεξιὰ μέρη τῆς Ἑπταλόφου καὶ ἐκεῖ εὐρήσεται ἄνθρωπον ἐπὶ δυὸ κίονας ἱστάμενον ἐν κατηφείῳ πολλή, (ἔσται δὲ λαμπρὸς τὸ εἶδος, δίκαιος, ἐλεήμων, φορῶν πενιχρά, τῇ ὄψει αὐστηρὸς καὶ τῇ γνώμη πρᾶος) ἔχοντα ἐπὶ τὸν δεξιὸν αὐτοῦ πόδα καλάμου τήλωμα, καὶ φωνὴ ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου κηρυχθήσεται, συνήσατε αὐτὸν βασιλέα, καὶ δώσουσιν αὐτῶ εἰς τὴν δεξιὰ χεῖρα ρομφαῖαν παρὰ τοῦ ἀγγέλου, πατάξει τοὺς Ἰσμαηλίτας Αἰθίοπας, καὶ πᾶσαν γενεὰν ἄπιστον. Τοὺς δὲ Ἰσμαηλίτες μερίσει εἰς τρία μέρη καὶ τὴν μὲν πρώτη ἐν ρομφαῖᾳ τὴν δὲ δευτέρα βαπτίσει, τὴν τρίτη καταδουλώσει ἐν τῇ Ἀνατολὴ καὶ ἐν τῷ ὑποστρέφεσθαι αὐτόν, ἀνοιχθήσονται οἱ θησαυροὶ τῆς γῆς, καὶ πάντες πλουτίσωσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν πένης, καὶ ἡ γῆ ἀποδώσει τὸν καρπὸ αὐτῆς ἐκατονταπλασίονα, τὰ δὲ ὄπλα τὰ πολεμικὰ γενήσονται εἰς ἄροτρα καὶ δρέπανα καὶ βασιλεύσει ἔτη τριάκοντα πέντε, καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ, βασιλεύσει ἔτη δώδεκα, καὶ Οὗτος προεῖδε τὸν θάνατον Αὐτοῦ, καὶ Οὗτος πορεύσεται εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ παραδώσει τὴν Βασιλείαν Αὐτοῦ τῷ Θεῷ, καὶ ἔκτοτε βασιλεύουσιν οἱ τέσσερις αὐτοῦ, καὶ ὁ μὲν πρῶτος βασιλεύσει ἐν τῇ Ρώμη ὁ δεύτερος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ὁ τρίτος ἐν Θεσσα-λονίκη καὶ ὁ τέταρτος ἐν Ἐπτάλοφῳ. Οὗτοι ἀλληλομαχήσαντες στρατοπεδεύσουσιν ἐπ' ἀλλήλους, καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς στρατοπεδεύσουσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν σωθήσεται, καὶ ἐν τῷ μὴ εἶναι ἄνδρα δίκαιον βασιλεύσει γύναιον μιαρὸν καὶ ἀνέσχυντον ἐν τῇ Ἐπτάλοφω καὶ αὐτὴ μιανεῖ τὰ ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια, καὶ αὔτη σταθεῖσα ἐν μέσω τῆς Ἑπταλόφου κηρύξει φωνὴ μεγάλη λέγουσα, τὶς Θεὸς πλὴν ἐμοῦ; Καὶ τὶς ὁ ἀνθιστάμενος ἐν τὴ ἐμὴ βασιλεία; Καὶ εὐθὺς σεισθήσεται ἡ Ἑπτάλοφος, καὶ καταποντι-σθήσεται σύμψυχος ἐν βυθὸ ἀπωλείας, καὶ μόνος μέλλουσι θρηνεὶν τὴν Ἑπτάλοφον, καὶ οὗτος βασιλεύσει ἐν Θεσσαλονίκῃ ἕτερος ἐπὶ χρόνου μακροῦ, εἴτα καταποντισθήσεται καὶ ἡ Σμύρνη καὶ ἡ Κύπρος ἀπὸ ἀνεμοστροβίλου θαλάσσης, καὶ τότε βασιλεύσει ὁ Ἀντίχριστος, καὶ πράξει κατὰ φαντασίαν φοβερὰ καὶ ἐξαίσια πράγματα, ὥστε εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς πλανήσει, καθ' ἄφησι Κύριος, μέλλει γὰρ γεννη-θήναι ἐξ' Ἑβραίων, φυλῆς Δᾶν, ἐκ μιαρᾶς παρθένου ἄνθρωπος, ἐνδεδυμένος καθάπερ ὁ Διάβολος, καὶ τὸ μὲν πρῶτον δείξαι πραότητα, ταπείνωσιν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ὑπόκριση δείξει εἰς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τότε μέλλει ὑπό τοῦ πλήθους ἀγαπηθήναι, καὶ ἀναγορευθεῖς βασιλεὺς ποιήσει ἐξαίσια ἔργα, ἀγαπήσει δὲ πρώτον τοὺς Ἰουδαίους, καὶ τὸν κατεστραμένον ναὸν ἀνοικοδομήσει, καὶ γενήσονται λοιμοὶ καὶ λιμοί, καταποντισμοὶ κατὰ τόπους, καὶ ὕδατα ἀποφράξουσιν, ὁ οὐρανὸς οὗ δώσει τὴν δρόσον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆ, καὶ κρατήσει ὁ τρισκατάρατος οὗτος δαίμων ἔτη τρία καὶ μῆνας ἔξ, τότε κολωβοθήσονται αἱ ἡμέραι, καὶ ὁ χρόνος ὡς μὴν διαβήσεται, καὶ ὁ μὴν ὡς ἑβδομάς, ὡς μία ἡμέρα καὶ ἡ ἡμέρα ὡς ὥρα. Μετὰ οὒν τὴν συμπλήρωση, βρέξει ὁ Θεὸς πῦρ ἐπὶ τὴν γῆ, καὶ ἡ γῆ κατακαήσεται πήχεις τριάκοντα, τότε βοήσει ἡ γῆ πρὸς Κύριον, καὶ δημιουργὸν αὐτῆς λέγουσα, Παρθένος εἰμί, Κύριε ἐνώπιόν Σου, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία, τότε οἱ οὐρανοὶ ὡς βιβλίον ἔσονται, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ σαλπίσουσι τὶς ἑαυτῶν σάλπι-γγας καὶ οἱ ἀπ' αἰῶνος δίκαιοι ἀναστήσονται, καὶ στηθήσονται ἐκ δεξιῶν του Ὑψίστου, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ἐξ εὐωνύμων. Καὶ οἱ μὲν δίκαιοι ἀπελεύσονται εἰς τὸν Παράδεισον, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὴν Κόλασιν, καὶ πρὸς τὸν βύθιον δράκοντα ἐν βυθῷ Ταρτάρου, ἵνα σὺν τοῖς ὑπουργοῖς αὐτοῦ αὐτὸν προσκυνώσι καὶ βασιλέα αὐτὸν ἐπιγράψαντες, κολάζονται αἰωνίως. Ἠμᾶς δὲ πάντας γένοιτο ἐπιτυχεῖν τῆς Χριστοῦ βασιλείας, προσκυνεὶν δὲ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Πνεῦμα Ἅγιον, τὴν μίαν θεότητα καὶ βασιλεία ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἠμῶν ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Προφητεία έπιγραφείσα στον τάφο του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Η αναφερομένη εδώ προφητεία ανεγράφη ποτέ επί του τάφου του Μ. Κωνσταντίνου, ασφαλώς μετά την επαναφοράν του λειψάνου του από την Νικομήδειαν εις Κωνσταντι- νούπολιν υπό του υιού του Κωνσταντίου, όπου κα­τετέθη στον ναό των αγίων Αποστόλων που εκτίσθη από τον ίδιον, ως «μαρτύριον» και γιά να χρησιμεύση και προς ενταφιασμόν του. Η επιγραφή περιέχεται στο βιβλίον «Σύνοψις διαφόρων ιστοριών» (1684) ως επίσης και στην Πατρολογία του Μigne. Ο τρόπος της επιγραφής εί­ναι όντως παράξενος καΙ αινιγματώδης, γι' αυτό και επί πολύ έμεινε άγνωστη και ασαφής. Ο πρώτος και κύριος ερμηνευτής του συμβολικού τούτου συγγράμματος θεωρείται ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος πριν έτι γίνη Πατριάρχης, σις ημέρες του τελευταίου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου. Αναγράφομεν αυτολεξεί την επιγραφή, όπως ευρίσκετο επί της πλακός του τά­φου και μετά θα την επαναλάβωμεν ερμηνευμένην. Τώρα ασφαλώς δεν ευρίσκεται ούτε η πλάκα ούτε ο ναός, υπάρ­χουν όμως σέ διάφορες βιβλιοθήκες περιγραφές προς διαπίστωσιν. ‘Εχει δε η επιγραφή ως εξής: « ι. π.τ. ι.δ.τ. η. Βσλ. τ. Ιμλ. ο. κλμν.Τη πρώτη της Ίνδίκτου. Η Βασιλεία του Ισμαήλ ό καλούμενος μμθ. μλ. δ. ν. τρπσ γν. τ. πλολγ. τ. επτλφ. Μωαμεθ, μέλει δια να τροπώσει γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρτσ. Εσθ. βλσ. εθν. πμλ. κτξ,κ. τ. νσ, κρατήσει. Έσω- θεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολλα κατάρξει. καί τάς νήσους ερμσ. μχρ. τ. εξν. πτ. ιστργτν πθσ. τ. αγδ. ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ίστρογείτονας πορθήσει τή ογδόη τ. ινδκτ. πλπνσ.κτξ. τ, εντ. τ. ιδκτ. ε. τ.τής Ίνδίκτου. Πελοπόννησον κατάρξει, τή ένατη τής Ίνδίκτου, εις τά βρ. τ. μρ. δ.ν. στρ.τ.σ. τ. δκτ.. τ. ιδκτ τ. βόρεια τά μέρη μέλλει δια να στρατεύση· τή δεκάτη τής Ίνδίκτου τους δμτ. τρπσ. πλ.. επστψ, ετ. χν. τ. δμτ. πλμ Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοίς Δαλμάταις πόλεμον εγρ. μγ. μρκ. τ. στρβν, κ. τ. πλθ. Κ. τ. .φλ. σνδ. εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι, και τά πλήθη και τά φύλα συνοδή τ.επρ. δ. Ολα. κ. ξρ.τ. πλμ. σνψ. κ. τ.τών Έσπε ρίων διά θαλάσσης, καί ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, καί τον Ίσμ.λ. τρπσ. τ. απγν,ατ.Βσλς ελτ. μκρ.Ίσμαήλ τροπώσουν. τό απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολγ. τ. δ. ξθ. γν. αμ. μτ. τ. πρκτρ. ολ. ιμλ. ολίγον, τό δέ Ξανθόν γένος άμα μετά τών πρακτόρων όλον Ίσμαήλ π.τ. τ. επτλφ.. επρο. μτ. τ. πρμ. ττ. πλμ. τροπώσουν, τήν Έπτάλοφον 'επάρουν μετά τών προνομίων. τότε πόλεμον εγρ, εφλ.ηγρων. μχ. τ. πτ. ωρ. κ. φν, εγείρουν έμφυλον ήγριωμένον, μέχρι τής πεμπταίας ώρας. και φωνή βσ. τ.τ. στ. στ. μτ. φβ. σπστ. πλ. σδω.ε. βοήσει τρίτον, στήτε στήτε, μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως είς τ.. δξ. τ.μρ. αδ. ερτ. γν. θμστ. κ. ρμλο. ττ. τά δεξιά τά μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν καί ρωμαλέον, τούτον εξτ. δσπτ. φλ.γ. εμ. υπχ. κ. ατ. πρλβτ. θλμ. έξετε Δεσπότην, φίλος γάρ έμού υπάρχει· καί αυτόν χαραλαβόντες, θέλημα εμ. πλρτ. Έμόν πληρούται». Δεν νομίζω να χρειάζεται κανένα σχόλιο γιά το νόη­μα και την πληρότητα αυτής της προφητείας, διότι επραγματοποιήθη ακριβέστατα στα πλείστα της μέρη, που ανήκουν φυσικά τώρα στο παρελθόν. Από το θάνατο του Μ. Κωνσταντίνου, όπου εγράφη, επέρασαν 1101 χρό­νια έως του Ιωάννου Παλαιολόγου, που ο Γεννάδιος Σχολάριος την ερμήνευσε κατά το έτος 1430. Η προφητεία αυτή παρουσιάζει και ενότητα και ομοιότητα στην γλωσ­σική της έκφραση και αποδεικνύει πλήρη αρτιότητα απο­κλειόμενης προσθαφαιρέσεως. Η επαλήθευσίς της είναι τόσον σαφής και πλήρης, που δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο ερεύνης ή αμφιβο­λίας, διότι από την άλωση της πόλης υπό του Μωάμεθ του πορθητού και μέχρις της προεκτάσεως της Τουρκι­κής κυριαρχίας έως των πρόθυρων της Βιέννης, όπου ηττήθησαν και άρχισαν να υποχωρούν και να παρακμά­ζουν, αληθεύει πληρέστατα η προφητεία. Η αρχή της προφητείας, από «Τη μεν πρώτη της Ινδίκτου ο καλού­μενος Μωάμεθ μέλλει διά να τροπώση γένος των Παλαιο­λόγων την Επτάλοφον κρατήσει», ανήκει στην άλωση της πόλης. Μετά την ήττα της Βιέννης άρχισε η παρακμή και σμίκρυνσις της Τουρκικής δυναστείας ως τα σημερι­νά της σύνορα. «Τοις Δαλμάταις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι», Δαλμάτες εδώ εννοούνται οι Βόρειοι λαοί. Η ήττα της Βιέννης είναι «το μερικόν τε συντριβήναι». «Και τα πλήθη και τα φύλλα συνοδή των Έσπερίων... και τον Ισμαήλ τροπώσουν» είναι η μετά ταύτα αντίστασις και πάλη των υποδούλων εθνών έως του 1918 και η τελεία απομόνωσις της Τουρκίας στα ση­μερινά της όρια, κατά την αψευδή Ιστορία των Βαλκανι­κών πολέμων. Το επόμενον άρθρον της προφητείας· «το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον» είναι μάλλον η αναλαμπή του Κεμάλ που κρατά μέχρι σήμερα, αναμένουσα την μετά ταύτα καταιγίδα του ξανθού γένους που ήδη τα πρώτα σημάδια φαίνονται. ‘Εως εδώ εκπλη­ρώθηκαν ακριβώς τα προφητευθέντα, που είναι και η εγγύησις των επομένων ανεκπλήρωτων άρθρων. ‘Ισως να προβάλη κανείς το διάφορον γλωσσικόν Ιδίωμα της επο­χής του Μ. Κωνσταντίνου από αυτό της σημερινής του εκφράσεως, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι, όπως και σήμερα μεταφρά- ζεται η γλώσσα κατά καιρούς γιά κατανόηση των απλούστερων, το ίδιο ίσως και εδώ εσυνέβη από τον Μονεμβασίας Δωρόθεον, όπως ευρίσκεται στην «Σύνοψιν των διαφόρων ιστοριών». Τα αναμενόμενα προς εκπλήρωσιν άρθρα πρέπει να μας απασχολούν, διότι ευρι­σκόμεθα στο κέντρον σχεδόν αυτών των γεγονότων και πρέπει να γίνουν περισσότε- ρον προσεκτικά από την δικήν μας πατρίδα και φυλήν. «Ουκ έστι κακία εν τη πόλει ην ουκ εποίησεν ο Κύ­ριος». Δεν γίνεται ποτέ περιπέτεια και πειρασμός στην πόλι, εάν δεν επιτρέψη ο Κύριος. Η αποστασία και η α­μαρτία των ανθρώπων δίδουν δικαίωμα, κατά τον πνευ­ματικόν νόμον, στους διαφόρους πειρασμούς και, τρό­πον τινά, αναγκάζουν την πατρική του Θεού πρόνοια να επιτρέψη αυτούς. Ομού με την σωρεία των θλιβερών, που παιδεύουν τους πιστούς, είναι και οι πνευματικές πληγές, οπως οι αιρέσεις, οι φατρίες και τα σκάνδαλα. Μιά λοι­πόν απ' αυτές τις μάστιγες, που πραγματικά κατατυράν­νησε την φυλήν και την Εκκλησίαν, είναι ο Ισλαμισμός, που εδυνάστευσε σαν καμμιά άλλη πλάνη την Εκκλησία μας. ‘Οπως όμως και οι λοιπές παιδευτικές συμβάσεις έ­χουν όρον «άχρι καιρού», διότι μόνον παιδευτικήν σημασίαν και αποστολήν έχουν, έτσι και αυτή η λαίλαπα είναι παροδική, παρά τον μακρόν χρόνον που επεκράτησε. Περί της προσδοκίας αυτής διαλαμβάνουν και τα επόμε­να άρθρα της ανά χείρας προφητείας. Η πραγματικότη­τα της θείας επισκέψεως και παρηγοριάς στην δοκιμασθείσαν μας φυλήν βεβαιούται και με το ακόλουθον ρήμα της γραφής: «εάν οι υιοί σου δεν φυλάξωσι τα νόμιμά μου επισκέψομαι εν ράβδω τας αμαρτίας αυτών και εν μάστιξει τας ανομίας αυτών, το δε έλεος μου ου μη διασκεδά­σω»10". Η Ισλαμική λαίλαπα, Ιδίως των Τούρκων, εγγί­ζει πλέον στην συντριβή και απόσβεσί της, διότι και σ' αυτούς επληρώθησαν οι καιροί και ο πνευματικός νόμος τους παραμερίζει, επειδή ικανόν καταδυνάστευσαν τον νέον Ισραήλ. Στον Αβραάμ, όταν ερώτησε πότε εγγίζει η αποκατάστασις των απογόνων του στην επαγγελθείσαν γην, του απεκρίθη ο Θεός ότι «μετά έτη τετρακόσια, διότι ούπω αναπεπλήρωνται αι ανομίαι» των Αμορραίων και των λοιπών εθνών. Σε μας πλησιάζει ο καιρός της δοκι­μασίας να συμπληρωθή και τα παράσιτα της δυναστείας να εκλείψουν. Στην συνέχεια η προφητεία λέγει: «το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνο­μίων». Το ξανθόν γένος κατά την κοινήν γνώμην, συναδόντων περί τούτου και των επομένων χρησμών που θα αναφέρωμεν, είναι η Ρωσία μετά «των πρακτόρων της», των ήδη δορυφόρων κρατών. «Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον». Κατά την πτωχή μας γνώμη η είσο­δος των Ρώσσων στην Κωνσταντινούπολη θα είναι εύκο­λη στην αρχή, διότι δεν θα μπορή η Τουρκία να αναχαιτίση τον βίαιον χείμαρρον των πολυπληθών Ρώσσων, μετά όμως την είσοδόν τους θα συναντήσουν αντίστασι από το αντίθετο στρατόπεδο που θα απαιτούν γιά τον εαυτό τους την έπικράτειαν. Επειδή δε θα είναι μεταξύ χριστιανών η μάχη και όχι με τους Μουσουλμάνους, αναφέρει η προφη­τεία «έμφυλον», το δε «ηγριωμένον» σημαίνει την λυσσώ­δη πάλην της επικρατήσεως. «Και φωνή βοήσει τρίτον. Στήτε στήτε μετά φόβου». Η υπερφυσική επέμβασις του Θεού γιά τον αναχαιτισμόν της φονικής ορμής των συγ­κρουσμένων λαών είναι δείγμα του ελέους του Θεου στην ανυπολόγιστην συμφορά. Αφού ξυπνήσουν από την μέθην του παραλογισμού τους οι τότε προσφερόμενοι στο βωμό του ολέθρου και της αυτοκατα- στροφής, θα συνέλ­θουν και ο στεναγμός της μεταμελείας θα κρούση τα φι­λάνθρωπα σπλάγχνα του Θεού, γιά να σώση τους απομείναντας από την σφαγήν, του καρπού του Ιδανικού μας πολιτισμού! Μετά τον παράδοξο τερματισμό του εξολοθρεμού η Θεία επέμβασις θα τους οδηγήση στην ανεύρεσι του καταλλήλου Σωτήρος, που θα επιβάλη την τάξη και τον ρυθμό της ζωής, όπως λέει η προφητεία: «σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε σπουδαίον... τούτον έξετε Δεσπότην». ‘Αλλη εξ ίσου σημαντική προφητεία είναι η ακόλου­θη, που κατ' αρχάς ετοποθετήθη κατά το έτος 1053 υπό ανωνύμου τινός και φαίνεται σαν πρώτος τόπος της πα­ρουσίας η Ιερά μονή Κουτλουμουσίου Άγίου ‘Ορους. Η προφητεία αποτελείται από τα κάτωθι 24 άρθρα, που αρ­κετά έχουν ήδη πραγματοποιηθή: 1. Μέγας Ευρωπαϊκός πόλεμος. 2. Ήττα της Γερμανίας, καταστροφή Ρωσσίας και Αυστρίας. 3. Ήττα των Αγαρηνών υπό Ελλήνων. 4. Ενίσχυσις Αγαρηνών υπό Δυτικών λαών και ήτ­τα των Ελλήνων υπό της Άγαρ. 5. Σφαγή Ορθοδόξων λαών. 6. Και μεγάλη ανησυχία Ορθοδόξων λαών. 7. Εισβολή ξένων στρατευμάτων εξ Αδριατικού πε­λάγους. Ουαί εις τους κατοικούντας επί της γης, ο άδης έτοιμος. 8. Προς στιγμήν ο Αγαρηνός μέγας. 9. Νέος ευρωπαϊκός πόλεμος. 10.‘Ενωσις Ορθοδόξων λαών μετά της Γερμανίας. 11.Ήττα Γάλλων υπό Γερμανών. 12.Επανάστασις των Ινδιών καΙ χωρισμός αυτών Από της Αγγλίας. 13.Αγγλία εις μόνους Σάξωνας. 14.Νίκη Ορθοδόξων λαών και γενική σφαγή Αγα­ρηνών υπό Ορθοδό- ξων. 15.Ανησυχία κόσμου. 16.Γενική απελπισία της γής. 17.Μάχη επτά κρατών εις Κωνσταντινούπολη. Τρία ημερονύκτια σφαγή. Νίκη του μεγαλυτέρου κράτους κα­τά των έξ κρατών. 18. Συμμαχία έξ κρατών κατά του εβδόμου κράτους, τρία ημερονύκτια σφαγή. 19. Παύσις πολέμου υπό αγγέλου (Θεού-Χριστού) και παράδοσις πόλεως τοις ‘Ελλησι. 20.Υπόκυψις Λατίνων εις αλάνθαστον Πίστιν Ορ­θοδόξων. 21.Εξωθήσεται Ορθόδοξος Πίστις από Ανατολών μέχρι Δυσμών. 22.Φόβος και τρόμος βαρβάρων υπ' αυτής. 23.Παύσις του Πάπα και κήρυξις ενός Πατριάρχου δι’ όλην την Ευρώπην. 24. Εν πέντε και πεντήκοντα έτη το τέλος των θλίψεων την δε εβδόμην ουκ έστι ταλαίπωρος, ουκ έστι εξόριστος, επανερχόμενος εις τας αγκάλας της Μητρός αγαλλομένης (Εκκλησίας). Ούτως έσται και ούτω γένοιτο. Αμην. Αμην. Αμην. Εγώ ειμί το Α και το Ω. Πρώτος και ‘Εσχατος. Τέλος μία ποίμνη και εις ποιμήν έσται εκ της αλη­θούς ορθοδόξου πίστεως. Αυτό γένοιτο. Αμην, Αμην, Αμην. (Δούλος Χριστού Αληθινού Θεού) Αν θέλωμεν να σχολιάσωμεν την συνθηματικήν αυ­τήν προφητείαν με το πρίσμα του ορθού λόγου, θα εισδύσωμεν σε λαβύρινθους κουραστικούς, γι’ αυτό προτιμούμεν την διά πίστεως ερμηνεία, που τα φαινόμενα «αδύνα­τα παρά ανθρώποις δυνατά εστίν παρά τω Θεώ»1º9. Η πρώτη χρονολόγησίς της περί τα 1058 αν δεν είναι ακρι­βής, μάλλον λόγω λανθασμένων αντιγραφών, πλην όμως δεν μειώνεται το κύρος της σαν προφητείας γεγονότων, που, όσα ήδη επραγματοποιήθησαν, εγράφησαν με ακρίβεια. Και αυτής της προφητείας το νόημα δεν απέχει από της προηγούμενης, εναλλάσσονται μόνον, τα σκηνικά, γιά να δόσουν όμως το ίδιον νόημα. Περί των ήδη εκπληρωθέντων, ιδίως στον ευρωπαϊκόν στίβον, δεν αποφαινόμεθα, διότι αυτά είναι γνωστά. Εκείνο που τώρα απα­σχολεί είναι το θέμα του ερχομένου τρίτου πολέμου, του ίσως πυρηνικού ολέθρου, αα χρησιμοποιήσουν οι μικροί κοσμικοί ηγέτες όσα η μεγάλη τους αφροσύνη δυστυχώς επενόησε και ετοίμασε. Ποία άλλη ανοησία υπάρχει με­γαλύτερη απ' αυτή που τους διακατέχει, αφού γνωρίζουν την πανωλεθρία; Μόνο ένα λάθος, έστω και ατύχημα, εί­ναι ικανό να δηλητηρίαση και να καταστρέψη τα πάντα και όμως δεν υποχωρούν, παρά την γενικήν κατακραυγή των αθώων ανθρώπων. Αν και υπάρχουν πράγματι ασάφειες στην προφη­τεία, που οφείλονται μάλλον στην κατάταξη των άρθρων και στα δυσνόητα των μη πραγματοποιηθέντων, επ' ουδενί λόγω όμως καταργείται η αυθεντία και το κύρος της, ως θεοπνεύστου και αληθούς. Το γριφώδες, το αινιγματικόν, το πρωθύστερον και το συμβολικόν, πάντοτε υπάρ­χουν στις προρρήσεις και η πλήρης επαλήθευσις φαίνεται μετά το πέρας των γεγονότων. Το «ουαί τους κατοικούντας επί της γης» και το «γενική απελπισία επί της γης» και το «ο άδης έτοιμος» ήσαν αδιανόητα πριν το 1950 που ήτο άγνωστος ο πυρηνικός πόλεμος. Τα συμβατικά ό­πλα, όσο και να ήσαν βελτιωμένα, αδυνατούσαν να προ­καλέσουν γενικήν απελπισία και παγκόσμιον κίνδυνον. Τώρα όμως πού μπορούν να καταστρέψουν οκτώ φορές ολόκληρον την γήν σε μερικά μόνο λεπτά, επαληθεύεται η προόρασις του προφήτου, που διέβλεψε πριν τόσους αιώνες την σημερινήν κατάστασι. Η επισήμανσή μας μάλλον είναι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, και διότι θα γίνουν τα ανήκουστα δεινά, που περιλαλούνται στην δική μας περιφέρεια. Στην πρώτη προφητεία ανέφερε τρομακτικόν πόλεμον, «έμφυλον ηγριωμένον», στην δεύτερη, ρομερή ανθρωποσφαγή επί δύο τριήμερα, ώστε να φθάση το αίμα σοόν Κεράτιον κόλπον, κατά τις επόμενες προφητείες και άρα υπάρχει συμφωνία και επαλήθευσις Σημείωσις Ίσως5 και 50 =550 έτη. Τότε 1453,5+550=2003,5 περίπου. Και Την εβδόμην= 2003,5+7=2010,5 περίπου τέλος των γεγονότων αυτών ..Λ.Μ.Δ.

π. Ελπίδιος:Ερμηνεύοντας τον Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο